12η Ιουνίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας καθιερώθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασία με στόχο την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας και πιο συγκεκριμένα τον περιορισμό της παράνομης διακίνησης παιδιών. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο, περίπου 1,2 εκατομμύρια παιδιά πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης ενός καλά οργανωμένου δικτύου, που έχει στήσει μια γέφυρα μεταφοράς παιδιών από τις αναπτυσσόμενες στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες.
Η 12η Ιουνίου είναι, επίσης, αφιερωμένη στα παιδιά της αφρικανικής ηπείρου, που στην πλειοψηφία τους εργάζονται από πολύ τρυφερές ηλικίες και κάτω από αντίξοες συνθήκες.
Το 1999 οι περισσότερες χώρες - μέλη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας υπέγραψαν μια συμφωνία που υποχρέωνε όλες τις πλευρές να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου να περιοριστεί το φαινόμενο της παιδικής εργασίας. Έως σήμερα, όμως, τα αποτελέσματα αυτής της συμφωνίας δεν έχουν γίνει ορατά.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, ένα στα έξι παιδιά του πλανήτη εργάζεται σε κάποιο περιβάλλον που βλάπτει την ψυχική και σωματική του υγεία. 73 εκατομμύρια από τα εργαζόμενα παιδιά είναι ηλικίας κάτω των δέκα ετών και κάθε χρόνο τουλάχιστον 22 χιλιάδες από αυτά σκοτώνονται σε εργατικά ατυχήματα.
Περίπου 171 εκατομμύρια παιδιά στον πλανήτη εργάζονται σε ορυχεία, λατομεία και άλλους επικίνδυνους χώρους δουλειάς ή με επικίνδυνα υλικά, όπως χημικά, εντομοκτόνα ή βαρύ μηχανικό εξοπλισμό, αναφέρει έκθεση της UNICEF. Περιλαμβάνονται στα κατ' εκτίμηση 246 εκατομμύρια εργαζόμενα παιδιά, κάτω των 18 ετών, τα οποία κανονικά θα έπρεπε να μορφώνονται στις σχολικές αίθουσες, αποκτώντας εφόδια για μια καλύτερη ζωή.
«Παιδιά ακόμη και πέντε ετών δουλεύουν εξοντωτικά ωράρια, εξορύσσοντας βράχια, χρυσάφι, διαμάντια και πολύτιμα μέταλλα στην Αφρική, στην Ασία και τη Νότια Αμερική, διατρέχοντας μόνιμο κίνδυνο να πεθάνουν λόγω εργατικού ατυχήματος, να τραυματισθούν ή να μετατραπούν σε χρονίως ασθενή.
Η «Γιούνισεφ» ξεκίνησε κοινή προσπάθεια με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας σε φτωχές χώρες του πλανήτη, με στόχο τον τερματισμό της εργασίας παιδιών σε ορυχεία και λατομεία και την εγγραφή τους σε σχολεία.
Στην Ελλάδα, περί τα 50.000 ανήλικα παιδιά δουλεύουν σε μαγαζιά, βιοτεχνίες, εργοστάσια, αγροτικές εργασίες, ενώ κάθε χρόνο 10.000 παιδιά εγκαταλείπουν την υποχρεωτική εκπαίδευση και χάνουν το δικαίωμά τους σ' ένα μέλλον ίσων ευκαιριών.
Τα στοιχεία είναι κατ' εκτίμηση, καθώς δεν υπάρχουν ανάλογες έρευνες για το θέμα, και αυτό ακριβώς αποτελεί ένα από τα πολιτικά αιτήματα του «Δικτύου για τα Δικαιώματα του Παιδιού» όπως επισημαίνει η επικεφαλής του, Μυρσίνη Ζορμπά. Δηλαδή, να λειτουργήσει το από πενταετίας θεσμοθετημένο Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Σχετικός Δικτυακός Τόπος:

• International Programme on the Elimination of Child Labour

Πηγή: http://www.sansimera.gr/worldays/116

---

Η Κυπριακή Βιβλιοθήκη έχει καθιερώσει μηνιαία έκθεση βιβλίου για ενήλικες και παιδιά με τίτλο «Μήνας Βιβλίου». Σχετικό βιβλίου:

Μικρά χέρια : η συνεισφορά των παιδιών στα μεταλλεία της Κύπρου τον 20ο αιώνα Αντωνίου, Λουκάς

Παιδική εργασία στα μεταλλεία

 

Η παιδική εργασία στο άθλιο και ανθυγιεινό περιβάλλον των μεταλλείων αποτελεί μια σκληρή πραγματικότητα του 20ου αιώνα, την οποία παρουσιάζει ο Λουκάς Αντωνίου στο βιβλίο του με τίτλο: «Μικρά Χέρια, Η Συνεισφορά των Παιδιών στα Μεταλλεία της Κύπρου τον 20ο αιώνα».  Επιδιώκοντας να σας παρουσιάσουμε την εργασία στα μεταλλεία του χωριού μας, σας αναφέρουμε κάποια από τα στοιχεία που αντλήσαμε από το προαναφερόμενο βιβλίο.

Η  φτώχεια ανάγκαζε πολλά παιδιά κυρίως αγροτικών περιοχών να εργαστούν ιδιαίτερα σε περιόδους όπου η ενασχόληση με τη γεωργία και την κτηνοτροφία δεν μπορούσε να αποφέρει τους απαραίτητους πόρους. Δεν είναι λίγα τα παιδιά τόσο αγόρια όσο και κορίτσια που εργάζονταν είτε στο μεταλλείο της Ασγάτας είτε σε κάποιο άλλο μεταλλείο.

Η εργασία στα μεταλλεία είχε ως βασικό πλεονέκτημα σε σχέση με τις υπόλοιπες  διαθέσιμες εργασίες πως προσέφερε ένα «τακτικό εισόδημα στους γεωργικούς εργάτες». Επιπρόσθετα, πολλά παιδιά επέλεγαν να εργαστούν στα μεταλλεία παρά ως τεχνίτες, γιατί στη δεύτερη περίπτωση θα έπρεπε να περάσουν από μια περίοδο μαθητείας κατά την οποία το μόνο που τους προσέφερε ήταν στέγη και φαγητό και όχι το άμεσο εισόδημα που είχαν ανάγκη «για να υποστηρίξουν τους εαυτούς τους και τις οιικογένειες τους».

Παρόλο που είναι βέβαιο πως πολλά παιδιά εργάζονταν στα μεταλλεία, εντούτοις, όπως παρατηρεί ο Λουκάς Αντωνίου, είναι δύσκολο να «εντοπιστεί» ο ακριβής αριθμός τους. Αυτό οφείλεται στο ότι πολλοί ανήλικοι δεν έλεγαν την πραγματική τους ηλικία, συγκεκριμένα έλεγαν πως ήταν δεκαοχτώ χρονών γιατί η Αγγλική Νομοθεσία απαγόρευε την εργασία ανηλίκων. Κάποιοι μάλιστα πλήρωναν τον κοινοτάρχη για να πιστοποιήσει πως είναι μεγαλύτεροι από την ηλικία τους. Υπάρχουν, όμως, και περιπτώσεις  που ο κοινοτάρχης έδινε το απαιτούμενο χαρτί χωρίς πληρωμή.

Φυσικά, όπως διευκρινίζει ο Λουκάς Αντωνίου, «η εξασφάλιση του πιστοποιητικού αυτού φαίνεται να μην ήταν και η πραγματικότητα σε όλα τα μεταλλεία και δεν συνέβαινε σ’ όλους, έστω και στα μεταλλεία που απαιτείτο το χαρτί ή δεν πλήρωναν όλοι για την εξασφάλισή του».  Πάντως, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το πιστοποιητικό γινόταν δεκτό μόνο αν προερχόταν από το Αγγλικό Διοικητήριο.  

Εργασία στα μεταλλεία

Ειδικότερα, στα μεταλλεία δούλευαν παιδιά από τα δεκατρία τους, αν και στην πλειοψηφία τους ήταν μεταξύ των δεκαπέντε με δεκαεφτά χρόνων. Αξίζει να αναφερθεί πως τα παιδιά θεωρούσαν σημαντικό «επίτευγμα» την εξασφάλιση εργασίας, αφού προσέδιδε το κύρος στον ανήλικο.  

Τα παιδιά τοποθετούνταν σε διάφορες εργασίες του μεταλλείου, στην εξόρυξη διαφόρων μορφών  μεταλλεύματος είτε αυτή γινόταν στην επιφάνεια είτε κάτω από την γη. Ανάλογα με το φύλο, την ηλικία και τη σωματική διάπλαση του παιδιού γινόταν και η κατανομή των εργασιών.  Ο Λουκάς Αντωνίου χαρακτηριστικά αναφέρει: «Δυο παιδιά των δεκαέξι χρόνων…. ένας δυνατός, εύσωμος έφηβος και ένας αδύναμος, μικροκαμωμένος, έκαναν διαφορετικές δουλειές». 

(Στοιχεία από το παραπάνω βιβλίο. Διαβάστε περισσότερα: http://www.asgata.com/mining.shtm)